آسیب، پیشگیری و درمان در اسکیت سواری

ورزش اسکیت ورزشی مفرح و از گروه ورزشی های افراطی

[1]  است که می تواند بیشتر از دوچرخه سواری یا دویدن کالری بسوزاند و این در حالی است که فشار کمتری به مفاصل و قسمت پایین تنه وارد می کند.

آسیب های رایج در ورزش اسکیت چه آسیب هایی هستند؟

بیشتر آسیب های رایج در ورزش اسکیت معمولا آسیب های وارده به ماهیچه ها و استخوان ها می باشد که شامل انواع شکستگی ها و پیچ خوردگی ها است. مچ دست عضوی است که بیشترین آسیب را در صدمات می بیند(در حدود 37 درصد کل آسیب های موجود در این ورزش مربوط به مچ دست می باشد) و در حدود 3.2 درصد آسیب دیدگی های مچ دست مربوط به شکستگی ها می باشند. آسیب دیدگی های مربوط به سر در مقایسه با مقدار کل حدود 5 درصد از کل صدمات در ورزش اسکیت را شامل می شود.

همچنین یکی از شدیدترین آسیب هایی که در اسکیت سواری، با شدت و سرعت بالا و از پشت با زمین برخورد کردن و تحریک یا آسیب استخوان لگن - ران و استخوان آخر ستون فقرات (دنبالچه) می باشد.

چگونه آسیب های ورزش اسکیت معالجه می شوند؟

از آنجا که بیشتر آسیب های ورزش اسکیت جراحات هستند تا آسیب های مربوط به کار کشیدن بیش از حد از اندام ها (overuse)، لذا بیشتر آنها نیازمند به استراحت و عدم انجام ورزش اسکیت می باشند. اگر آسیب ها به نظر جزیی باشند اقدامات اولیه مناسب شامل کمک‌های اولیه عمومی برای آسیب های ورزشی می باشد که شامل استراحت، استفاده از یخ یا گذاشتن یخ روی محل آسیب‌دیده و استفاده از باند کشی به منظور کاهش ورم عضو آسیب دیده می باشد. اگر تغییر شکل واضحی در استخوان ها یا مفاصل دیده شد می‌توان نتیجه گرفت که شکستگی یا دررفتگی رخ داده است که در نتیجه ورزشکار باید در انتظار نتایج معاینات پزشکی باشد. شکستگی مچ دست اکثر اوقات می تواند به صورت سرپایی مداوا شود که گاهی اوقات نیز ممکن است نیاز به جراحی در اتاق عمل باشد. آسیب های دیگر ممکن است بوسیله آتل بندی، بستن باند کشی(باند پیچی)، گچ گیری و یا جراحی معالجه شوند که با توجه به اندام آسیب دیده و شدت آسیب وارده از روش های مختلف برای درمان آن استفاده کرد.

برای بهبود تحریک های مربوط به اندام های تحتانی پشت و دنبالچه می توان کمپرس آب گرم، استفاده از پمادهای موضعی بهبود درد و کبودی مثل: پیروکسیکام، دیکلوفناک و یا قرص دیکلووفناک و یا استفاده از قرص ژلوفن همراه با مایعات فراوان و در صورت آسیب دیدگی استخوان دنبالچه قرار گرفتن در موقعیت خواب به پهلو و به اصطلاح حالت جنینی و قرار دادن بالش کوچک بین زانوهای و یا تکیه با شکم بر روی لبه کاناپه و آویزان کردن و تاب دادن پاها در حدود 5 دقیقه و 3 تا 4 نوبت روزانه می تواند به بهبود عملکردی فرد آسیب دیده کمک نماید. همچنین نشستن بر روی بالشتک های حلقه ای از بروز درد به هنگام نشستن نیز جلوگیری می نماید.

چگونه می توان از بروز صدمات و آسیب ها جلوگیری کرد؟

در ورزش اسکیت انواع مختلفی از آسیب ها اجتناب ناپذیر وجود دارد مانند افتادن ها که معمولا آسیب رایجی است. افرادی که با این ورزش آشنایی ندارند باید آموزش های لازم را ببینند چنان که بر اساس گزارشات اسکیت سواران تازه کار در معرض 14 درصد از کل آسیب ها قرار دارند. آموزش توقف، همچنین تعادل و کنترل سرعت می تواند در این راستا مفید واقع شود. بعلاوه باید در نظر گرفته شود که تازه واردین به این ورزش در محیط های ایمن و بدور از ترافیک، پله ها، موانع، و زمین های ناهموار بازی کنند که در غیر اینصورت خطر افتادن افزایش می‌یابد. پوشیدن وسایل محافظتی برای به حداقل رساندن آسیب های خطرناک به استخوان ها و عضلات ضروری می باشد. نشان داده شده است که استفاده از مچ بند آسیب های وارده به مچ را در حدود 87 درصد کاهش داده است، استفاده از ضربه گیرهای آرنج(آرنج بند) آسیب‌های وارده به آرنج را تا 82 درصد کاهش داده است و همچنین معلوم شده است که استفاده از زانو بند می تواند آسیب های وارد شده به زانو را تا 32 درصد کاهش دهد. اگرچه سر بندرت دچار آسیب می‌شود ولی اسکیت سواران به منظور جلوگیری از وارد شدن آسیب های خطرناک و جدی به سر باید از کلاه ایمنی استفاده کنند. همچنین اسکیت سواران باید در سطح خودشان اسکیت سواری کنند. به طور کلی اسکیت سواران ماهر باید از اسکیت های ایمن و با کارایی بالا(اسکیت های متناسب با تخصص) استفاده کنند. اسکیت باید اندازه پا و در وضعیت مناسبی قرار گرفته باشد.

در مورد پیشگیری از آسیب به دنبالچه و لگن و ران استفاده از پوشش های باسن

[2]، ران، کتف و گردن و انجام حرکات کششی کمر و پا قبل از شروع به اسکیت سواری تا حد زیادی از وارد آمدن آسیب جلوگیری کند.

پی دی اف آسیب های ورزش اسکیت(زبان اصلی)

در ادامه دو مقاله را مورد بررسی قرار می دهیم که یک مورد آن مربوط به اسکیت سواری در سطح عمومی و مورد دیگر مربوط به اسکیت سواری در سطح حرفه ای می باشد؛ مقاله ای با عنوان ارزیابی میزان شیوع صدمات ناشی از کفش های اسکیت و تعیین فراوانی انواع صدمات و مقاله سبب شناسی آسیبهای ورزشی در میان اسکیت بازان نخبه کشور که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم؛

مقاله اول: ارزیابی میزان شیوع صدمات ناشی از کفش های اسکیت  و تعیین فراوانی انواع صدمات

مقدمه:

هدف از این مطالعه ارزیابی فزاینده در مورد کفش های اسکیتی است که منجر به افزایش صدمات در کودکان و نوجوانان سنین 5 تا 14 ساله ایالات متحده می گردد. همچنین صدماتی که به دلیل استفاده از کفش های اسکیت به مراکز اورژانس گزارش گردیده است.

روش تحقیق:

بهره گیری از داده های موجود در سیستم الکترونیکی ملی نظارت بر صدمات و تجزیه و تحلیل داده های مربوط به صدمات ناشی از کفش اسکیت در کودکان و نوجوانان 5 تا 14 ساله و طی یک دوره زمانی از اول ژانویه 2002 تا 31 دسامبر 2006 می باشد.

نتایج:

در یک دوره 5 ساله حدود 3525 مصدوم 4 تا 14 ساله به مراکز اورژانس ایالات متحده مراجعه کرده بودند که درصد صدمات ناشی از کفش های اسکیت در بازه سال های 2002 تا 2005 به شرح جدول ذیل می باشد:

همانگونه که در جدول نیز مشاهده میشود، صدمات ناشی از کفش اسکیت روندی تصاعدی داشته و این رقم در سال 2006 به 11.6 درصد رسیده است که نشان دهنده رشد چشمگیر صدمات ناشی از کفش اسکیت دارد. بررسی های آماری وجود رابطه معنا داری میان افزایش درصد صدمات و استفاده از کفش های اسکیت را بیان می کند.(chi,P≤0/0001) این روند فزاینده در سال 2006 به موازات افزایش فروش کفش اسکیت با ضریب همبستگی 0.9982 صورت گرفته است. اکثر کودکان و نوجوانان مصدوم سفید پوست بودند که این مورد از رابطه معناداری بر خوردار نبود. در جدول زیر فراوانی انواع صدمات، در کودکان 5 ساله درج گردیده است:

ادامه مطلب